ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΙΙ Το μόνο που δεν συγχωρεί ο Θάνατος είναι η συγγνώμη. Τα ψέματα αγαπά και τα μοιραία λάθη. Ταιριάζουνε τα χνώτα τους τα βρίσκουν στο κρεβάτι, εκεί που κανονίζουν τη ζωή. Τα «με συγχωρείς» «δικό μου φταίξιμο» «θα επανορθώσω» τα αποστρέφεται ο Θάνατος. Το νεανικό τους σφρίγος η αναστάσιμη χαρά, τον εξοργίζουν. Στέλνει τους Φόβους τότε –αγγελιοφόροι του Θανάτου από παλιά–...
