Το παιχνίδι των λέξεων: Αλεξανδρίτης (ο)
Όσο κράτησε η αφήγησή του, το μάτι μου δεν ξεκόλλησε από το δαχτυλίδι στο χέρι του. Όπως άλλαζε χρώματα η πέτρα καθώς προχωρούσε η ώρα, προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομά της.
Όσο κράτησε η αφήγησή του, το μάτι μου δεν ξεκόλλησε από το δαχτυλίδι στο χέρι του. Όπως άλλαζε χρώματα η πέτρα καθώς προχωρούσε η ώρα, προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομά της.
Κι όμως. Μερικές φορές είναι ωραίο να χάνεις. Όχι πάντα. Μερικές φορές όμως, μπορεί να είναι έως και απαραίτητο.